Life is all about priorities... Impuls!

Een magnum is een lekker ijsje. Nou ben ik zelf meer een hartig typje en heb ik misschien 3 x per jaar een ijsmomentje. Dat wil zeggen: ik moet dan acuut een ijsje hebben. Liefst een witte magnum. Genieten met een een zachte maar grote G. Geen spijt of schuldgevoel want het komt vanuit een impuls. Een impuls is eigenlijk een van de weinige dingen des levens die niet vanuit je hoofd of je ego komen: deze ontstaat, gewoon, zo maar, ineens, vanuit het niets, en hoef je er ook niets van te vinden. Een moment waar je op anticipeert. Het verschil tussen ‘doen’ en ‘er laten zijn’. Wat een prachtig woord, en wat een mooie betekenis.
Zingen komt vanuit een impuls, daarom is het zo heerlijk (bye magnum!) en komen we helemaal los van alle beperkingen die ons hoofd ons oplegt. We willen continu alles begrijpen, en ergens ons plasje over doen. Wat een vervelende gewoonte is dat eigenlijk! Het grappige is dat we in ons verhaal duiken als vocalisten, maar zelf kunnen bepalen hoe dichtbij we het laten komen, tenzij….. we worden opgepakt door de impuls. Je wordt dan ineens zelf je grootste vijand. Je vecht tegen je tranen en schiet van je hart naar je hoofd. Dag impuls, hallo ‘niet’. ‘Dit wil ik niet’. Als we op dit punt zijn komt het niet meer in ons op om even flink adem te halen en te merken dat we alweer 5 seconden verder zijn dan die vervelende seconden hiervoor. We zijn verstrikt geraakt en het verhaal is niet meer zo belangrijk. Tuurlijk, je zingt het liedje wel uit, maar je aandacht en focus is niet meer bij je verhaal. Hoe kun je nou bij die impuls blijven, hoe kun je deze uitdiepen zonder verstrikt te raken?
Dit aspect is een van de meest uitdagende, moeilijke dingen voor een vocalist. Techniek is handig en geeft je vocale artistieke mogelijkheden, maar het kan zo makkelijk zijn om altijd te blijven vluchten. Daarom nemen we een hele dag de tijd, of wel twee als je wilt, om heel intens jouw functionaliteit als artiest boven tafel te tillen op de Performanzdag(en). Durf jij in het diepe te springen en onvoorwaardelijk te accepteren wat je daar tegen komt? Ik nodig je van harte uit om het aan te gaan. Het is een fantastisch cadeau aan jezelf en aan je alter artiest.
Schrijf je zelf je eigen songs, dan kunnen deze dagen een hele mooie introductie zijn voor de Singer/songwriting workshops of dagen. Deze gaan hand in hand. Creativiteit, authenticiteit, originaliteit en lef in een weloverwogen pakket in een veilige, maar confronterende omgeving. The naked truth. Hoe impulsief ben jij als vocalist?
Performanzdagen op 25 september en 16 oktober
Songwritingworkshops op 16 november en 16 februari, en werk je liever een hele dag dan kan dat op 18 maart en 8 april

Yoghurt in je tas

Yoghurt in je tas
Weet je nog hoe het was?
Kleurstoffen doen je tas lichtjes blozen
Je laptop ruikt naar de zachte hinten van abrikozen
Of bosvruchten extra, dat is om het even
Aangezien beide vruchten bovengemiddeld kleven
Wanneer je het later aantreft dan gehoopt
Is er minder flexibiliteit dan wanneer het nog loopt
Na fixatie volgt frustratie
En later hopelijk acceptatie
Want 'het is' en je moet ermee dealen
Net zoals zoveel andere zielen
Die zweren 'er komt nooit meer een volgende keer'
'Mijn laptoptas verdient beter en meer'
Want ook die fles water kan open gaan
En ik kan niet voor de gevolgen instaan!
Dus een plechtige belofte a stante pede
Ik hou van mijn MacBook en verwante familieleden
Liefde voor emulsies als yoghurt en water
Zijn duidelijk minder, al kwam Apple later
Het leven gaat louter over prioriteiten
Ik vertrouw erop dat de pijn zal slijten
Ik lik mijn wonden, heb nog een appeltje te schillen
Met Almhof Biogarde en mijmer
Zijn appeltjes ook te villen?


Babz Verhoeven
juni 2011
https://twitter.com/#!/babzverhoeven

Repeat your sleigbells ringeling toooooo

'It's the most wonderful time of the year' hoor je in de decembermaand. Maar je hoort het niet één keer, nee je hoort het zo snel als Snieklaas zijn biezen heeft gepakt, en dan hoor je het tot Driekoningen zo ontelbaar veel keer dat het op een hersenspoeling lijkt. En het vreemde is ook nog dat we het leuk vinden. We vinden het gaaf om elk uur 'Last Christmas' te horen. Het valt niet eens op dat het liedje van 4.38 slechts 10 refreinen telt! En bij mij zijn al die kerstklassiekers ook gelinkt aan sleutels. Als ik in de decembermaand mijn sleutels van tafel gris hoor ik kerstbellen. Nog zoiets oerstoms: in het intro van Rudolph (je weet wel, het beroemde rendier) hoor je een paard hinniken! Een rendier hinnikt namelijk helemaal niet. Maar we pikken het gewoon. Dat het piano-introotje van 'Santaclaus is coming to town' van Mariah Carey wel erg veel lijkt op het piano-introotje van haar number 1 Christmas song 'All I want for Christmas is you' zorgt louter voor herkenning. Irritatie lijkt als de vele sneeuw voor de zon te verdwijnen.
Waarom? December is the month of love! Niet gelogen. We starten op 1 december met wereld Aidsdag en houden de charity dan vol tot oud en nieuw. Da's ook nog zoiets. Vraagt een vriendinnetje aan mij: 'Wat doen jullie met oud en nieuw?' En weer een ander zegt: 'Wij gaan naar vrienden met oud op nieuw'. Mm mm, interesting, have a ball. Maar volgens mij ga je iets doen met oudjaar en dat wordt dan vanzelf nieuwjaar. Maar de actie zit hem dus in 'oud'. Hoe dit officieel zit weet ik niet, maar het klinkt gewoon altijd zo vreemd in mijn oren. Hetzelfde als dat mijn dochtertje zegt: 'ik zit onder ballet'.
Anyway, en dan Michael Jackson. Echt, die man.... R.E.S.P.E.C.T. Dat heeft Otis vast voor hem geschreven. Maar dan blijkt 'the King of Pop' slechts één miezerig kerstliedje te hebben: 'I saw mummie kissing SantaClaus'. Die titel blijkt achteraf ook zeer dubieus, maar even los van de titel.... hij heeft nog nooit zo slecht gezongen als dat liedje. Ja, ons Michael kan hoog zingen, echt wel, maar er zijn grenzen en zijn Duracelstembandjes reikten in die tijd nog niet tot die hoogte. Gelukkig staat de zang niet zo loeihard in de mix, dus het valt niet zo op. Maar de allerergste is toch wel Katie Melua. Ik weet dat zij vele fans heeft, en ik vind het prachtig voor haar. Maar off the record: haar versie van Have yourself a merry little Christmas dat is toch werkelijk niet te filmen. Ik wed dat je kerstboom niet eens wil branden tijdens de kerstboomverbranding als je dat nummer draait. En dat terwijl het zo'n fantastisch lied is met mooie akkoorden en schitterende notenkeuze in de melodie. Misschien vraag je je nu af: 'Wat vind je dan wél oké?'. Wat ik echt ontroerend vind is 'We all stand together' en 'Once upon a long ago' van Paul McCartney, en the Carpenters met 'Merry Christmas darling'. Dan zie ik het anorexiaschimmetje van Karen Carpenter met de sneeuw neerdwarrelen. Wat een sound, bijna de palingsound onder de kerstliedjes. Tuurlijk, die mogen we ook niet vergeten: Nick en Simon met 'Santa's party'. Met alle respect, de jongens kunnen aardige liedjes schrijven maar die tweede stem in het refrein dat is nog onder het niveau van kinderkoor Eigenwijs als je het mij vraagt.
Het lijkt zo simpel. Bijna alle artiesten die een kersthit hebben gehad lijken daar elk jaar van te kunnen leven. In het geval van Wham, Bing Crosby en Carey Christmas zal dat wellicht ook zo zijn. Dus resumé is het gewoon heel slim om een kerstplaat te maken. Ik wilde zeggen een goede kerstplaat, maar dat is dus overbodig. We zijn in deze 24/7 tijden zo aan het stressen en aan het hyperventileren dat de periode van de 'welverdiende zomervakantie' tot aan de 'holidays' al te lang schijnt om te horen naar wat voor crap we eigenlijk luisteren vanaf half december. Het klopt dus wel: month of love, we zijn megatolerant! Zelfs de gitaarlick van good old Chrissie Hind and the Pretenders met het liedje '2000 miles' komt (en ik heb geteld) meer dan 92 keer (!!!!!!!!) voor. Het mopje duurt een krappe 3 minuten dus erg veel tijd voor variatie is er niet. En Annie Lennox die in 1992 nog een prachtig album uitbracht (Walking on broken glass) met de hit 'Why' deelt haar kerstvreugde met ons door een 'Iedereen kan het met Ravensburger'-synthesizer #myfirstcasio geluid wat in de verte lijkt op 'Winter wonderland'. Ze zingt hierin ook ad libs met de tekst 'danndedada'. Tuurlijk. Moet kunnen als we 'falalalala lalalalala' uit 'Deck the hall' ook accepteren. Tolerantie, ik ben voor! Maar effe effe, we hadden het over wat dan volgens mij wel door de daarvoor bestemde beugel zou kunnen. 'Driving home for Christmas' vind ik tof! Alleen die regel over de chauffeur die 'just the same' is snap ik nog steeds niet. Hij rijdt dus niet zelf, hij heeft het over rode lichten om hem heen, en over 'holy ground'. Da's ook discutabel denk ik dan. Maar het is een lekker deuntje en ik ga er harder door rijden en dat is een goed teken. Voor Chris dan. En ik zie ook altijd Freggles en Muppets voor me tijdens dat liedje door die gezellige frikandellenbeat.
Tja, ik begon er al mee: Andy Williams is ook een klassieker. Dat orkest is magisch en de koortjes zijn zo heerlijk! En als we het dan toch hebben over herhaling dan komt onze grote vriend José Feliciano er ook niet onder uit. Zijn zeggingskracht in 'Awannaweeshjuu-umerrrrychrrrristmas' is groot, en er spreekt jolijt uit zijn arrangement. En laten we eerlijk zijn als je meer dan 64x iemand een gelukkig kerstfeest wenst dan moet dat toch ook wel uit de 'bottom of your heart' komen. De origineelste kersthit als je het mij vraagt? Fay Lovski met 'Christmas was a friend of mine'. Wat een sereniteit, rust... het enige wat dan wel weer een beetje jammer is is dat je bij het intro nog enigszins in de maling wordt genomen omdat je nog niet 100% veilig bent gesteld of het Fay is of die Efteling Enya. Die Orinoco Flow zingt over 'Silent Night' en dat had ze inderdaad zo moeten laten: stilte. Ze kan vast heel goed koken en nymfen en trollen tekenen en zelfgekweekte cantharellensoep maken uit haar heksenkring in de tuin, maar zingen is toch weer iets anders. Als ik er zo over nadenk gaat ze voor mij toch zwaar over Katie Melua heen hoor. Bublé met 'the Christmas song' is ook een echte tearjurker. Man!!! Wat heeft die vent een geluid en een credibility, om nog maar over zijn timing te zwijgen. Briljant, en met beeld wordt het er ook niet slechter op :)
Maar hoe je het ook wendt of keert, ze zijn succesvol met hun kersthits. En daarom liften ze mee op de eeuwenoude kersttraditie die we allemaal in stand houden. Collectief willen we dit blijkbaar zo. Dus lang leve kaarsjes, rode wijn ('kom laat ons vrolijk zijn'), Skyradio, enneh.... vergeet niet om het hok goed dicht te doen ('want ik had het hok...')

Sfeervolle, hartverwarmende feestdagen gewenst!

Babz Verhoeven

De dorpsknødelaar

Als echte Brabantse ging ik vroeger mee naar de kerk als het mis was voor iemand uit de familie, of kerst, of wanneer het jongerenkoor zong. Want als lid van het kinderkoor keek je natuurlijk enorm tegen hét jongerenkoor op. Want zij zongen wel popliedjes i.p.v. ‘Geef mij je hand’, ‘’t is een herinnering’ en ‘Bobbejaan klimt die berg’. En soms zong er ook iemand solo. Alle ogen en alle oren waren dan op die persoon gericht, en na de dienst ging het eerst over de solist en daarna pas over de preek. Maar, het jongerenkoor kenmerkte zich nog door een ander fenomeen: het bezat een knødelaar. Je weet wel, in elk koor zit er wel een: een échte koorzanger(es) in hart en nieren die uit volle borst met een verlaagd strottenhoofd (Kermit en Fozzy bear zouden er jaloers op zijn!) het hele koor probeert weg te blazen. Met alleen maar goede bedoelingen uiteraard, om misverstanden te voorkomen. De knødelaar produceert een enorme Overdrive en is, gek genoeg, bijna altijd ingedeeld bij ‘de tweede stem’. Het tertsje erop krijgt een lading als nooit tevoren, helemaal door de slepende inzet van onze vrolijke olijke zanger(es). Zelf denk ik dat knødelaars ook erg goed zouden zijn in het bespelen van de trombone. De knødelaar zorgt voor schwung in het koor en dat hoor je eigenlijk vooral als hij of zij een keertje ziek of afwezig is. Het koor klinkt dan dun, duf en saai. De koorklank is de warmte en draagkracht kwijt. Niet alleen binnen het jongerenkoor vinden we zangers met ‘de aardappel in de keel’. Ook op latere leeftijd bij het Gemengd Koor of zelfs in menig Ouderenkoor vinden we een knødelaar. Zeker in de Gregoriaanse of Latijnse gezangen komen ze mooi tot hun recht. De klanken worden dan extra lang aangehouden op maar een of twee tonen. In dat geval maken knødelaars ook dankbaar gebruik van het rekken van de timing. Doordat ze zelf zo luid zingen horen ze niet dat de andere koorleden al bij de volgende strofe zijn aanbeland. Het mooiste is nog dat er ondanks de nadelen van de knødelaar nooit een ander koorlid, dirigent of bestuurslid een opmerking zou maken over het dominante geluid. Simpelweg omdat de knødelaar meestal een zeer betrokken koorlid is, die geen repetitie mist en maar wat graag tijdens het koorweekend de handen uit de mouwen steekt om het podium te bouwen en de bingolootjes te verkopen. En, ook niet onbelangrijk, de knødelaar heeft humor! Hij zorgt voor sfeer, is een gangmaker en andere stemmen trekken zich aan hem op. Conclusie: history repeats itself! De knødelaar kan niet gemist worden. Misschien verklaart dat het tijdloze succes van Paul Young, Percy Sledge en niet te vergeten Kermit en Fozzy…

De Zingende Mensch

Toen ik in 1994 begon met het geven van zanglessen kreeg ik mijn eerste indruk van ‘de zingende mensch’. Wie is die persoon die zegt van zingen te houden en zich hierin wil ontwikkelen? Op de eerste les wordt er kennis gemaakt met een nieuwe potentiele vocalist. Na een kort algemeen gesprekje om een indruk te krijgen van de personality is het tijd om kennis te maken met het unieke stemgeluid van deze persoon. De zanger wordt vriendelijk gevraagd iets te laten horen voor een eerste indruk. Dat zou in principe moeiteloos resulteren in een vocaal antwoord, want de persoon in kwestie ‘zingt de heeeele dag’ en ‘doet niets liever’. Waarom krijg ik dan eerst een rits aan tekortkomingen en angsten te horen, gevolgd door excuses alvorens er aarzelend de keel wordt geschraapt? Come on! This is fun! Je bent hier uit vrije wil, je hebt ons gebeld, er drukt niemand een ouzy in je rug …….. Ja, maar dit is anders. Normaal zingt hij of zij (in deze blog hanteer ik ‘hij’) niet in het bijzijn van anderen, en al helemaal niet in de aanwezigheid van iemand die er verstand van heeft (en die je er nog voor betaalt ook!). Dus ik toon begrip en zorg voor een zo veilig mogelijke sfeer. De leerling lijkt wat in te dalen en neemt een slok water. Of hij even naar het toilet mag? Natuurlijk, dat mag. Time’s ticking away, we zijn inmiddels 12 minuten verder. Even later verschijnt de leerling weer met lege blaas en schone handen. Ik trek mijn wenkbrauwen op, spreid mijn handen en zeg: ‘Oké, ben je er klaar voor?’. Ja, bijna. De leerling wil me nog iets vertellen: enkele dagen geleden is de moeder van een goede vriendin gestorven dus hij heeft niet veel geoefend en als ie dat wel deed dan schoot ie zomaar inenen vol. Dan was ik op de hoogte als dat hier ook zou gebeuren. Dus ik betuig mijn medeleven en toon begrip en maak duidelijk dat alles er mag zijn. Stilte… De zanger neemt een moment voor zichzelf, haalt diep adem, sluit de ogen, en ik kijk hoopvol naar zijn gelaat en durf bijna niet te ademen om zijn ‘flow’ niet te doorbreken totdat…. Hij in lachen uitproest ‘Oh nee he, wat is de tekst ook alweer? Hè zul je altijd zien, ik zing het altijd en nu weet ik het gewoon niet meer!’ . Glimlachend zeg ik: ‘Dat is geen probleem, ik ken vrijwel alle teksten. Welk liedje wilde je zingen?’ waarop de leerling me ongemakkelijk aankijkt. ‘Ja van eh… Elton John, hoe heet het nou ook alweer….’ Dus ik doe een gooi: ‘Candle in the wind, I guess that’s why, Blue eyes, Nikita, Don’t go breaking my heart….’ Nee dat was het allemaal niet. ‘Tjee, wat een toestand’ grinnikt de zanger. Ik kijk op de klok en constateer dat er nog zeven minuten resteren voordat de volgende les begint. Ik wuif met mijn handen en zeg ‘Joh, maakt niet uit, we doen gewoon een oefeningetje’. ‘Oefeningetje??’ De zanger kijkt alsof hij een beschuit ziet fietsen. ‘Maar ik kan helemaal geen noten lezen. Ja stom he, dat had ik eigenlijk meteen moeten zeggen’. ‘Zing me maar gewoon na, gewoon op je gehoor’. ‘Oja, ik heb buisjes en vooral links begint het vaak mee te kloppen als ik zing, dus het zou kunnen dat ik het niet helemaal foutloos na doe’. Ik reageer niet meer en zing de oefening voor. Een kwintje op nanana, dat moet toch lukken. Vraagt de leerling ‘Zing je nu naa of na??’ &*^%$#@#$%^&!!!!!!!! De deur gaat open, de volgende leerling is gearriveerd. ‘Oh, nou durf ik het helemaal niet meer. Hallo, hoe lang zing jij al?’. Time’s up. Dat is dan 25 gulden alsjeblieft. J